[ฉวนจื๋อ Fanfiction] ปีศาจ (เยี่ยหลาน) [One-shot]

คำเตือน

- สปอยล์ชื่อจริงของหลานเหอค่ะ

- เนื้อหาสมมติว่าพี่เยี่ยกับหลานเหออยู่ด้วยกันนะคะ 555

- เป็นแฟนฟิกชั่นที่มีกลิ่น BL (ชายรักชาย)ค่ะ รับไม่ได้ปิดนะคะ

Title : ปีศาจ

Fandom : เทพยุทธ์เซียน Glory (ฉวนจื๋อ)

Pairing : เยี่ยหลาน (เยี่ยซิว*หลานเหอ)

ความเร็วมือของเยี่ยซิวไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ

สวี่ปั๋วหย่วนคิดว่าตัวเองเข้าใจเรื่องนั้นดีมาแต่ไหนแต่ไร เพิ่งมาตระหนักได้เอาตอนนี้ว่าเข้าใจผิดมาตลอด ทั้งที่คาดไว้ในใจ—หากกล่าวอย่างไม่อคติ—ก็ถือว่าความเร็วมือของเยี่ยซิวสูงส่งมากอยู่แล้ว แต่ไม่นึกว่านั่นยังเป็นการประเมินที่ต่ำกว่าความเป็นจริงไปไกลโข

เขาเบิกตากว้าง ไม่ว่าจะภาพบนจอ หรือนิ้วมือยาว ๆ ที่ขยับอยู่บนเมาส์และคีย์บอร์ด ล้วนรวดเร็วลื่นไหลจนมองตามแทบไม่ทัน

ไม่กี่วินาทีถัดมา ฝ่ายตรงข้ามในสนามประลองซึ่งได้ชื่อว่าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งก็ล้มลงนอนแผ่บนพื้น ไม่ทันได้ตอบโต้แม้สักกระบวนท่า น่าอนาถอย่างถึงที่สุด

ตายแล้วหรือ จบแล้วจริง ๆ หรือ?

สวี่ปั๋วหย่วนถึงกับเผลออ้าปากค้าง มองตามตาปริบ ๆ

ไม่นานมานี้ เขาเองก็เคย PK กับเจ้าของตัวละครที่กลายเป็นศพไปต่อหน้านี่เหมือนกัน ทว่าคราวนั้นเขาเป็นฝ่ายแพ้ ถึงจะน่าเจ็บใจสักหน่อยตรงที่อีกฝ่ายเป็นคนมาหาเรื่องเขาก่อนแท้ ๆ แต่แพ้ก็คือแพ้อยู่ดี

แล้วดูเยี่ยซิวจัดการกับเจ้าหมอนั่นลงเสียราบคาบราวกับแค่ไล่บี้แมลงหวี่...ไม่สิ...บี้แมลงหวี่ที่บินว่อนไปมายังอาจยุ่งยากกว่านี้เสียอีก เขาเหลือบมองเวลาประลองที่แสดงบนหน้าจอ ตั้งแต่มหาเทพออกท่าแรกกระทั่งอีกฝ่ายตายคาคอมโบ ใช้เวลาทั้งสิ้นเพียงเก้าวินาทีเท่านั้นเอง!

ปีศาจ! นั่นมันมือปีศาจแน่แล้ว คนคนนี้ไม่เคยหยุดทำให้เขาต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"เหอะ ๆ"

เสียงหัวเราะสุดชิลดึงสวี่ปั๋วหย่วนหลุดจากอาการอึ้ง

ครั้นเบนสายตาจากจอคอมพิวเตอร์มายังเจ้าของเสียง พบว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาทางเขาอยู่ก่อนแล้ว...

มองอย่าง...ตั้งอกตั้งใจ?

"หือ?"

ให้ตายเถอะ! พอหายอึ้งจากภาพบนจอ ก็ย้ายมาอึ้งกับคนหลังจอแทน

"มีอะไร" เขากลั้นใจถามเสียงเรียบ

"เสี่ยวหลานนี่เป็นปีศาจชัด ๆ เลยนะ" อีกฝ่ายพูดไปก็ส่งรอยยิ้มอ่อนใจ โบกบุหรี่ในมือไปมา ท่าทางเหมือนเป็นตาลุงเพ้อเจ้อถึงลูกหลาน

"หา!?" สวี่ปั๋วหย่วนแทบทำคิ้วพุ่งหลุดออกจากหน้าผาก เรื่องที่อีกฝ่ายมักเอาชื่อเรียกในเกมของเขามาปนกับชื่อจริงนั้นไม่น่าแปลก แต่ที่ฟังแล้วขัดหู คือเรื่องอะไรมายกตำแหน่งปีศาจซึ่งน่าจะเป็นของคนพูดเองต่างหากมาให้เขาเสียได้

"หมอนั่นเลยตายอนาถไปเสียแล้ว" เยี่ยซิวว่าพลางพยักพเยิดไปยังภาพบนจอ พาตัวจวินม่อเซี่ยวออกจากสนามประลอง ส่วนเจ้าของไอดีกำลังโคลงศีรษะส่งเสียงจุ๊ ๆ ๆ เหมือนตัวเองไม่ได้เพิ่งเป็นคนเอาร่มแสนกลฟาดอีกฝ่ายเสียเละเทะ "เป็นเพราะเสี่ยวหลานแท้ ๆ"

"เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ!?"

มนุษย์คนนี้จะเข้าใจยากเกินไปแล้ว!

"นายก็อย่าทำตัวน่ารังแกกับคนอื่นสิ มันล่อเป้ารู้ไหม"

เหตุผลประสาทที่ฟังไม่รู้เรื่องพรรค์นี้ ถ้าพิมพ์แจกจุดทั้งที่กำลังคุยกันอยู่ต่อหน้าได้ เขาก็อยากรัวจุดยาว ๆ ใส่ท่านเทพสักกิโลเมตรหนึ่งเหมือนกัน

สวี่ปั๋วหย่วนอ้าปากจะถาม แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียง มือที่ไม่ได้ไวแค่เฉพาะในเกมก็โฉบมาวางอยู่บนกลางกระหม่อมเขา ยีเบา ๆ แล้วขยุ้ม ๆ อย่างกับมันเขี้ยวเสียเต็มประดา

"คุณ—!"

ครั้นขยับตัวจะหนี ยังไม่ไวไปกว่ามือมารนั่นอยู่ดี เยี่ยซิวดูยิ่งชอบใจเสียด้วยซ้ำที่โยกมือตามมาได้ทันตลอด แต่จะว่าเป็นโชคดีในโชคร้ายยังพอพูดได้ ในเมื่อมือของคนผู้นี้อาจจะเป็นส่วนเดียวในร่างกายที่นอกจากจะไม่ซกมกแล้ว ยังสวยมากอีกต่างหาก พอคิดอย่างนั้นจึงพอปลอบใจตัวเองได้บ้างนิดหน่อย หนีไม่พ้นเข้าจริง ๆ ก็ยอมยืนนิ่งให้เล่นผม แม้สีหน้าติดจะมู่ทู่ไปสักนิด

ทว่าพอนานเข้ายังไม่เห็นวี่แววว่าอีกฝ่ายจะหยุดมือ ต่อให้ความอดทนสูงขนาดไหนก็อดบ่นไม่ได้เหมือนกัน

"ลูบอยู่ได้ เห็นผมเป็นหมาหรือไง!"

"พูดอะไรอย่างนั้น" เยี่ยซิวหัวเราะ แก้ต่างให้คนฟังคลายความงุ่นง่านลงได้สองสามส่วน "เจวี๋ยเซ่อของเกอเป็นกระต่ายน้อยไม่ใช่หรือ"

เพื่อจะพุ่งขึ้นอีกเจ็ดแปดส่วน!

"...คุณนี่มัน!"

ได้ยินคีย์เวิร์ดทั้ง 'เจวี๋ยเซ่อ' ทั้ง 'กระต่ายน้อย' ในประโยคเดียวกัน สวี่ปั๋วหย่วนแทบระเบิดบรึ้ม! คนคนนี้เกินเยียวยาแล้วจริง ๆ!

ทว่าเยี่ยซิวก็ยังเป็นเยี่ยซิว มิได้นำพาต่อความเดือดดาลของเขาแต่อย่างใด ยังคงกล่าวต่อน้ำเสียงเรียบเรื่อย "ถ้าโดนใครรังแกอีกก็บอกเกอ"

"ผมดูแลตัวเองได้!"

"เกอจะฆ่ามัน"

"ใครใช้ให้คุณ PK มั่วซั่วด้วยเรื่องไร้สาระพรรค์นี้!"

"จะหลานเหอ หลานเฉียวชุนเสวี่ย หรือว่าเจวี๋ยเซ่อ ก็มีเกอรังแกได้คนเดียว"

เหมือนพูดกันคนละภาษา! แล้วเรื่องอะไรมายอมรับกันหน้าด้าน ๆ ว่าจ้องหาเรื่องเขาจริง ๆ สวี่ปั๋วหย่วนแทบทึ้งผมตัวเองหลุดมาทั้งกระจุก อยากโวยสักยกใหญ่แต่ไม่รู้จะเริ่มจากประเด็นไหนก่อนดี

เสียงหัวเราะทุ่มต่ำดังขึ้นชิดริมหู กลิ่นบุหรี่โชยเข้าจมูกเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนเป่ารดข้างแก้มคล้ายจงใจเฉียดแต่ไม่ได้สัมผัส

เขารู้สึกหน้ามืดขึ้นมาวูบหนึ่ง ไม่รู้กลิ่นบุหรี่เข้มข้น หรือเพราะใจเต้นเร็วเกินไปหน่อย

"ได้ข่าวว่าเมื่อวานก็มีคนจากจงเฉ่าถังมาหาเรื่องเสี่ยวหลานด้วยนี่นา" กลิ่นเมื่อวินาทีก่อนจางลงแล้วเมื่ออีกฝ่ายขยับตัวกลับไปทิ้งระยะห่างเท่าเดิม เยี่ยซิวทำท่าครุ่นคิด พลางกดหาในลิสต์รายชื่อเพื่อน "อืม...ชื่ออะไรนะ"

ถึงกับแอดเพื่อนกันไว้เรียบร้อยแล้วด้วยเรอะ!?

"นี่คุณอย่าบอกนะ..."

"เจอแล้ว" เยี่ยซิวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "กำลังออนอยู่พอดีเลย"

ข้อความสั้น ๆ ถูกส่งไปหาเป้าหมาย

'สวัสดี ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน'

อีกฝั่งเงียบไปครู่ใหญ่ คงกำลังงง พักหนึ่งจึงค่อยส่งพิกัดกลับมาให้

เยี่ยซิวบังคับตัวจวินม่อเซี่ยวรุดไปยังตำแหน่งที่ว่าทันที

ระหว่างออกวิ่ง ยังอุตส่าห์แบ่งมือข้างหนึ่งมาตบเก้าอี้แปะ ๆ ข้างตัว "ปั๋วหย่วนก็มานั่งดูด้วยกันสิ หรือจะออนไอดีตัวเองมาส่องก็ได้"

"คุณจะไปหาเขาทำไม" สวี่ปั๋วหย่วนเบิกตากว้าง แม้พอเดาได้จากบทสนทนาของพวกเขาก่อนหน้านี้ แต่ก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดี อีกอย่างคนจากจงเฉ่าถังผู้นั้น ถึงมาก่อกวนเขาจริง แต่ใช่ว่าจะทำสำเร็จ ครั้งก่อนโดนเขาเอาคืนเกือบตายไปแล้วต่างหาก

"ไปทำให้รู้ว่าคนไหนที่ไม่ควรหาเรื่อง" เยี่ยซิวกล่าวยิ้ม ๆ

ครู่หนึ่งผ่านไป ใกล้ถึงที่หมายเต็มที สวี่ปั๋วหย่วนเห็นภูมิประเทศเริ่มเปลี่ยนเป็นป่าซับซ้อน มีตำแหน่งให้ซุ่มโจมตีมากมาย พลันตระหนักขึ้นมาว่าอาจเป็นกับดัก อดเอ่ยเตือนอย่างลืมตัวไม่ได้ "แล้วถ้าเจ้านั่นมีพรรคพวกรอรุมอยู่จะทำไง"

เยี่ยซิวเหลือบมองเขาหนหนึ่ง ดวงตาหยียิ้มพึงใจ

สวี่ปั๋วหย่วนพลาดอีกแล้ว

"ฆ่ายกก๊วน" ชายหนุ่มตอบ

สวี่ปั๋วหย่วนพลาดแบบไม่รู้จักจำจริง ๆ

ข่าวลือแพร่สะพัดออกไปทั่วเว็บบอร์ดกลอรี่ เรื่องจวินม่อเซี่ยวบุกฆ่าคนของจงเฉ่าถังตายยกปาร์ตี้ เบื้องลึกเบื้องหลังยังเป็นที่น่าสงสัยว่าสาเหตุมาจากอะไร แต่เนื่องจากตัวละครเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนเด่นดังเท่าไรนัก และจวินม่อเซี่ยวก็ขยันมีเรื่องกับชาวบ้านอยู่แล้ว (พวกนั้นหาเรื่องเกอก่อน--เยี่ยซิวเถียง) ข่าวจึงค่อย ๆ เงียบหายไปในเวลาไม่นาน

มีเพียงผู้ประสบภัยในเหตุการณ์ฆาตกรรมหมู่ ที่ได้รู้เหตุจูงใจของเจ้าฆาตกรจวินม่อเซี่ยวในวินาทีก่อนวิญญาณของพวกเขาจะลอยขึ้นฟ้า มองร่างตัวเองนอนแน่นิ่งบนพื้น

กฎเหล็กข้อเดียวที่ห้ามแหก หากไม่อยากโดนอย่างคราวนี้

ห้ามวอแวกับหลานเหอ หัวหน้ากิลด์หลานซีเก๋อแห่งเซิร์ฟเวอร์สิบเป็นอันขาด!

(((ส่งท้าย)))

"ตายเป็นสิบเลยแฮะ" เยี่ยซิวกล่าว หยิบไอเทมที่ดรอปได้มาดู อะไรท่าทางจะขายได้ยังเก็บเรียบอย่างหน้าไม่อาย "ไม่นึกว่าจะซุ่มรอกันเยอะขนาดนี้"

สวี่ปั๋วหย่วนตกตะลึงครั้งแล้วครั้งเล่า พอกับที่ฝันสลายครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นกัน ทำไมมหาเทพเยี่ยซิวเป็นคนแบบนี้

"ปั๋วหย่วนของเกอนี่เป็นปีศาจจริง ๆ เลยน้า"

"ปีศาจกับผีสิ!" สวี่ปั๋วหย่วนสุดจะทนเอาจริง ๆ แต่อีกฝ่ายเดือดร้อนเสียที่ไหน

"โอ๊ะ กระต่ายน้อยโมโหใหญ่แล้ว"

ทำไมมหาเทพเยี่ยซิวเป็นคนแบบนี้!!!!!